Hij parkeert zijn fiets in de berm en ploft direct op het bankje neer terwijl zijn vrouw uit haar fietstas een appel met een schilmesje haalt. Snakkend naar een korte pauze neemt ze vervolgens plaats naast haar echtgenoot. Ze hebben al heel wat kilometers afgelegd op hun elektrische fietsen en ze zijn van plan er ook nog heel wat af te leggen vandaag. Maar eerst even uitrusten en nieuwe energie opdoen. Geroutineerd schilt ze de appel tot één hele lange schil, snijdt hem daarna in tweeën en maakt dan dunne partjes. De eerste geeft ze aan manlief, de tweede is voor haar en zo gaat het door. Zwijgzaam genieten ze van de rust en de natuur om hen heen. Links kijken ze uit over de Dubbeltjesweg, rechts over de driesprong met links de Kerkstraat en rechts de Tellingstraat. Het is zo weer tijd om op de fiets te stappen. Samen bedenken ze hoe ze hun route vervolgen.
Een tijdje terug zat ik er zelf ook. Ik was aan de vroege kant. Het duurde nog even voordat de renners van de Keppelrun de plek zouden passeren. Het wachten was geen straf: een zitplaats, flink veel schaduw en goed uitzicht op het parcours maakten me een geduldig toeschouwer.
Een bankje, een prullenbak ernaast en iets verderop een bord met een kaartje van de omgeving. Veel meer is er niet, behalve dan die aangename schaduw van de karakteristieke vijf bomen met rood blad waar menigeen dankbaar gebruik van maakt. Het bankje beleeft nu zijn hoogseizoen; dagelijks nemen voorbijgangers te voet of per fiets even plaats voor een korte onderbreking op hun route. Soms is er plek te kort en houden sommigen noodgedwongen staand pauze. Het is niet anders; de schaduw zorgt ervoor dat dit plekje bij toeristen zo gewild is. Voor de jeugd uit de omgeving is de plek al jaren een favoriete afspreeklocatie. Vanuit Achter-Drempt en Voor-Drempt om samen richting Hoog-Keppel te fietsen, naar het zwembad of verder, naar school in Doetinchem. Vanuit Voor-Drempt en Hoog-Keppel om samen naar Achter-Drempt te fietsen, bijvoorbeeld naar de voetbalvelden. En vanuit Achter-Drempt en Hoog-Keppel om samen naar Voor-Drempt te fietsen, naar het Dorpshuis of een andere locatie in het dorp. Het begint als een plek waar je met vrienden afspreekt en wordt naarmate je ouder wordt vanzelf een plek om pauze te nemen. Op het bankje.
Al sinds de aanleg van de tweede grote parkeerplaats in ons dorp, ergens eind vorig jaar, geeft het aanblik me een troosteloos beeld. Een enorm plein met zogenaamde grasstenen met vooraan een milieuparkje en aan alle kanten omgeven met gras. Hoog gras. In het begin dacht ik dat ik geduldig moest wachten; het zou vast
Weken geleden hadden we al afgesproken om ernaar toe te gaan. “Want de laatste keer dat we er waren, mochten we zelf stemmen wie er moest winnen”, gaf onze oudste als argument. En juist dat maakt de optocht in Baak zo leuk voor kinderen. Zelf vind ik deze optocht altijd de moeite van het bekijken
Ik strek mijn benen en zie dan dat de zool van mijn rechtergymp iets loslaat. Automatisch frunnik ik er met mijn vingers aan, alsof het daardoor weer vastzit. Ik laat het voor wat het is en strek mijn benen weer. De zondagochtendzonnestralen verwarmen mijn huid. Heerlijk. Tevreden kijk ik naar de mand vol opgevouwen was
“Zo, jullie zijn er mooi op tijd bij”, zegt de gastvrouw als ze vlak na openingstijd al vier geschminkte kindergezichtjes ziet. We waren inderdaad mooi op tijd gearriveerd bij de fruitboerderij en de kinderen lieten zich direct schminken. Ze waren de eersten van die dag en werden in een paar minuten kleurrijk omgetoverd tot tijger,