Als een willekeurige passant van een tankstation wordt hij door de journalist geïnterviewd om zijn mening te geven over elektrisch rijden. Ook hij ziet het steeds meer om zich heen maar is nog niet overgestapt. Dat kan ook niet, geeft hij aan, want het aantal kilometers dat hij dagelijks voor zijn werk moet afleggen is vele malen groter dan dat een elektrische auto kan afleggen zonder tussentijds opladen. Nieuwsgierig lees ik verder om te weten te komen welk beroep hij uitoefent. Het blijkt er een te zijn van het soort nog-nooit-van-gehoord: locatiescout voor het tv-programma Flikken Rotterdam. De beste man rijdt dagelijks door de havenstad op zoek naar mooie locaties om een scène op te nemen. Locatiescout, dat spreekt vast menig schoolverlater aan denk ik meteen. Maar wedden dat geen enkele decaan dat zijn leerlingen voorlegt. Laat staan dat het in een beroepentest naar voren komt.
Dagelijks eropuit, auto in, auto uit, lekker in de buitenlucht en ondertussen een fraaie plek spotten voor een tv-hit. Daar zou ik er in onze omgeving ook wel wat van weten. Het lijkt me geweldig om presentator André van Duin in het decor van landgoed Enghuizen in Hummelo of op kasteel Keppel in Laag-Keppel te zien te midden van de semiprofbakkers van Heel Holland Bakt. Dat geeft het programma voor de lokale kijker een hele nieuwe dimensie. En de kasteelzalen in en rondom Vorden lenen zich natuurlijk uitstekend voor een uitzending van Tussen Kunst en Kitsch. Gek eigenlijk dat de programmamakers daar zelf niet aan gedacht hebben. Droomhuis Op Het Platteland zou het hier ook goed doen. Daar kun je met gemak een paar seizoenen mee vullen. Ook aan geschikte locaties voor opnames van De Wandeling of Baardmannetjes geen gebrek in onze gemeente. Laat Nico de Haan en Hans Dorrestijn onze bossen maar verkennen en vertellen welke dieren er leven en welke soorten er steeds minder voorkomen en hoe we dat kunnen terugdraaien. Dat levert ongetwijfeld direct meer kijkers en waarschijnlijk ook meer toeristen op.
Het is zondagavond, even voor half negen. Ik zit klaar voor het vijfde seizoen van Penoza. Geweld, angst en bedreigingen wisselen elkaar in vijftig minuten non-stop spanning af. Wat ben ik blij dat de makers van deze topserie Bronckhorst nog niet ontdekt hebben.
Al sinds de aanleg van de tweede grote parkeerplaats in ons dorp, ergens eind vorig jaar, geeft het aanblik me een troosteloos beeld. Een enorm plein met zogenaamde grasstenen met vooraan een milieuparkje en aan alle kanten omgeven met gras. Hoog gras. In het begin dacht ik dat ik geduldig moest wachten; het zou vast
Weken geleden hadden we al afgesproken om ernaar toe te gaan. “Want de laatste keer dat we er waren, mochten we zelf stemmen wie er moest winnen”, gaf onze oudste als argument. En juist dat maakt de optocht in Baak zo leuk voor kinderen. Zelf vind ik deze optocht altijd de moeite van het bekijken
Ik strek mijn benen en zie dan dat de zool van mijn rechtergymp iets loslaat. Automatisch frunnik ik er met mijn vingers aan, alsof het daardoor weer vastzit. Ik laat het voor wat het is en strek mijn benen weer. De zondagochtendzonnestralen verwarmen mijn huid. Heerlijk. Tevreden kijk ik naar de mand vol opgevouwen was
“Zo, jullie zijn er mooi op tijd bij”, zegt de gastvrouw als ze vlak na openingstijd al vier geschminkte kindergezichtjes ziet. We waren inderdaad mooi op tijd gearriveerd bij de fruitboerderij en de kinderen lieten zich direct schminken. Ze waren de eersten van die dag en werden in een paar minuten kleurrijk omgetoverd tot tijger,