Dagelijks oefenden we rondom huis. Aan ruimte geen gebrek. Van driewieler naar fiets met zijwieltjes naar zelfstandig fietsen. Ik weet het niet meer precies maar ik geloof dat ik het best snel onder de knie had. Het bleef echter lang bij fietsen in de veilige thuisomgeving want naar school fietsen zat er toen nog niet in. Niet alleen vanwege de behoorlijke afstand, exact 4,6 kilometer was de afstand van mijn ouderlijk huis naar de basisschool, best te doen als je goed kunt fietsen, maar de drukke Zomerweg was in de ogen van mijn ouders geen veilige route om alleen af te leggen. Begrijpelijk. En aangezien de auto toch moest worden gestart om de jongste leden van het gezin naar school te brengen, was de keuze niet zo moeilijk. Een auto is zeker in het buitengebied gewoon onmisbaar. Natuurlijk kun je heel veel op de fiets doen maar de auto is toch voor menig Nederlander het favoriete vervoermiddel om bijvoorbeeld de wekelijkse boodschappen in huis te krijgen, tenzij je er plezier aan beleeft om vaker op en neer te fietsen tussen supermarkt en koelkast of voldoende tijd hebt om meerdere keren per week te gaan. Daar moet verandering in komen stelt minister Schultz op het Europese fietscongres Velo-City dat afgelopen week in Arnhem en Nijmegen werd gehouden: het aantal fietskilometers moet in de komende tien jaar met twintig procent stijgen vindt de minister. Ze verwijst naar een onderzoek dat aantoont dat tweederde van de werknemers binnen een straal van vijftien kilometer van zijn werk woont maar dat slechts een kwart met de fiets naar het werk gaat. Dat is inderdaad niet zo veel, hoewel ik meerdere redenen kan bedenken waarom dat zo is. Omdat je voor je werk klanten bezoekt met de auto bijvoorbeeld. Of gewoon omdat je krap in je tijd zit. Hoe dan ook, het streven is mooi en maakt ons weer even bewust van het belang van fietsen, van bewegen. Het internationale fietscongres met 1.500 deelnemers uit binnen- en buitenland was het zoveelste initiatief van de provincie Gelderland om zich te profileren als dé fietsprovincie van Nederland. Vorig jaar konden we met z’n allen genieten van de Giro die heel dichtbij kwam en onze gemeente van Veldhoek tot Voor-Drempt roze kleurde en internationaal een heel klein beetje op de kaart zette. Deze week is de gemeente Montferland in de ban van het Nederlands Kampioenschap wielrennen. Begin volgende maand start de Tour d’Hummelo en hoewel onze provincie zich daar niet mengt in de organisatie, kan die toch mooi aan het rijtje worden toegevoegd.
Al sinds de aanleg van de tweede grote parkeerplaats in ons dorp, ergens eind vorig jaar, geeft het aanblik me een troosteloos beeld. Een enorm plein met zogenaamde grasstenen met vooraan een milieuparkje en aan alle kanten omgeven met gras. Hoog gras. In het begin dacht ik dat ik geduldig moest wachten; het zou vast
Weken geleden hadden we al afgesproken om ernaar toe te gaan. “Want de laatste keer dat we er waren, mochten we zelf stemmen wie er moest winnen”, gaf onze oudste als argument. En juist dat maakt de optocht in Baak zo leuk voor kinderen. Zelf vind ik deze optocht altijd de moeite van het bekijken
Ik strek mijn benen en zie dan dat de zool van mijn rechtergymp iets loslaat. Automatisch frunnik ik er met mijn vingers aan, alsof het daardoor weer vastzit. Ik laat het voor wat het is en strek mijn benen weer. De zondagochtendzonnestralen verwarmen mijn huid. Heerlijk. Tevreden kijk ik naar de mand vol opgevouwen was
“Zo, jullie zijn er mooi op tijd bij”, zegt de gastvrouw als ze vlak na openingstijd al vier geschminkte kindergezichtjes ziet. We waren inderdaad mooi op tijd gearriveerd bij de fruitboerderij en de kinderen lieten zich direct schminken. Ze waren de eersten van die dag en werden in een paar minuten kleurrijk omgetoverd tot tijger,