Ruik ik het goed? Ik snuif nogmaals de frisse lucht op als ik het slaapkamerraam op de kantelkiepstand zet. De zon weerkaatst op de huizen aan de overkant van de straat en geeft vandaag net wat meer daglicht dan de eerste dagen van het nieuwe jaar. In onze voortuin pikt een vogel dankbaar van de zaadjes van de door dochterlief zelfgemaakte voederrol die ietwat scheef in de boom hangt. In de verte hoor ik het geluid van elektrisch gereedschap. Zou een dorpsgenoot al aan het snoeien zijn? In gedachten maak ik plannen voor onze eigen tuin. Binnenkort maken de oude, bruine coniferen plaats voor een nieuwe schutting en kleden we de rest van de tuin aan met meer groen om er een gezellige plek van te maken.
Ik ontwaak uit mijn dagdroom en besluit dat het tijd is om het beddengoed te verschonen. Terwijl ik de molton over de matras trek, hoor ik op de achtergrond buiten kinderen spelen. Hun vrolijke stemmetjes vormen de klanken van een onbekende maar aanstekelijke melodie. Zij hebben het dus ook geroken.
Als ik later die dag het nieuws check, lees ik over de januariblues. Veel mensen leven toe naar de feestdagen en hebben na de jaarwisseling last van een depressieve bui. Voorlopig even niets meer om naar toe te leven, lage buitentemperaturen, weinig daglicht en geen zin om aan de goede voornemens te werken vertelt het bericht. De derde maandag in januari schijnt de meest deprimerende dag van het jaar te zijn en die dag, Blue Monday, nadert al snel. Met verbazing lees ik het artikel verder uit. Is het echt zo erg? Volgens mij niet. De kortste dag van het jaar is al bijna een maand geleden. Komende week wordt er in Hummelo een kunstijsbaan gerealiseerd bij gebrek aan natuurijs. Als ik het goed heb gezien, zie ik her en der krokussen en sneeuwklokjes opkomen. En het echte bewijs heb ik vandaag geroken: het voorjaar hangt in de lucht.
Al sinds de aanleg van de tweede grote parkeerplaats in ons dorp, ergens eind vorig jaar, geeft het aanblik me een troosteloos beeld. Een enorm plein met zogenaamde grasstenen met vooraan een milieuparkje en aan alle kanten omgeven met gras. Hoog gras. In het begin dacht ik dat ik geduldig moest wachten; het zou vast
Weken geleden hadden we al afgesproken om ernaar toe te gaan. “Want de laatste keer dat we er waren, mochten we zelf stemmen wie er moest winnen”, gaf onze oudste als argument. En juist dat maakt de optocht in Baak zo leuk voor kinderen. Zelf vind ik deze optocht altijd de moeite van het bekijken
Ik strek mijn benen en zie dan dat de zool van mijn rechtergymp iets loslaat. Automatisch frunnik ik er met mijn vingers aan, alsof het daardoor weer vastzit. Ik laat het voor wat het is en strek mijn benen weer. De zondagochtendzonnestralen verwarmen mijn huid. Heerlijk. Tevreden kijk ik naar de mand vol opgevouwen was
“Zo, jullie zijn er mooi op tijd bij”, zegt de gastvrouw als ze vlak na openingstijd al vier geschminkte kindergezichtjes ziet. We waren inderdaad mooi op tijd gearriveerd bij de fruitboerderij en de kinderen lieten zich direct schminken. Ze waren de eersten van die dag en werden in een paar minuten kleurrijk omgetoverd tot tijger,