Al sinds de aanleg van de tweede grote parkeerplaats in ons dorp, ergens eind vorig jaar, geeft het aanblik me een troosteloos beeld. Een enorm plein met zogenaamde grasstenen met vooraan een milieuparkje en aan alle kanten omgeven met gras. Hoog gras. In het begin dacht ik dat ik geduldig moest wachten; het zou vast
Weken geleden hadden we al afgesproken om ernaar toe te gaan. “Want de laatste keer dat we er waren, mochten we zelf stemmen wie er moest winnen”, gaf onze oudste als argument. En juist dat maakt de optocht in Baak zo leuk voor kinderen. Zelf vind ik deze optocht altijd de moeite van het bekijken
Ik strek mijn benen en zie dan dat de zool van mijn rechtergymp iets loslaat. Automatisch frunnik ik er met mijn vingers aan, alsof het daardoor weer vastzit. Ik laat het voor wat het is en strek mijn benen weer. De zondagochtendzonnestralen verwarmen mijn huid. Heerlijk. Tevreden kijk ik naar de mand vol opgevouwen was
“Zo, jullie zijn er mooi op tijd bij”, zegt de gastvrouw als ze vlak na openingstijd al vier geschminkte kindergezichtjes ziet. We waren inderdaad mooi op tijd gearriveerd bij de fruitboerderij en de kinderen lieten zich direct schminken. Ze waren de eersten van die dag en werden in een paar minuten kleurrijk omgetoverd tot tijger,
Als ik bij de oprit kom aanlopen, springt de Achterhoek-sticker achterop de auto mij meteen in het oog. Hoe mijn interview met dit echtpaar zo ook verloopt, ze zijn ieder geval trots op hun woonomgeving. “Die deur gebruiken we niet”, zegt de man met een glimlach als hij de achterdeur voor me opent nadat ik
“Mam, ga je mee naar de speeltuin”, klonk het een paar minuten geleden. Natuurlijk ga ik mee, al is mijn lichaam nog loom van de hitte, vreet dat alle energie uit mijn lijf en heb ik geen zin om staand te wachten terwijl zij klimt en klautert tussen de bomen. En daarom settel ik mij
Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven… en nog een paar meer. Ze vliegen weg als ik kom aanrijden. Het waren zeker tien mussen die als een vriendinnenclubje gezellig op de hoek van de afrastering zaten met uitzicht op de wei en de Toldijkseweg. De jonge geitjes in de wei grenzend aan de parkeerplaats lopen
“Wat een mooie en bijzondere ervaring. Met nachtvlinders, vleermuizen, knagers en gezelligheid”, schrijft de buurvrouw in het bericht over de midzomernachtwandeling die zij liep. Ze heeft er een sfeervolle foto bij geplaatst. Een midzomernachtwandeling, dat wil ik ook een keer meemaken. Ooit. Net als deelnemen aan een workshop over dementie die afgelopen week in de
Op dit tijdstip fiets ik er zelden. Maar vandaag verkeren we in de bijzondere positie om drie feestjes mee te vieren en nu het tegen elven loopt, zijn we op weg naar het derde verjaardagsfeest. De straat is breed, lang en grotendeels recht. Ideaal voor automobilisten met haast om het gaspedaal nog wat harder in
Bijna dagelijks rijden we deze route. Nog nooit had ik ze erover gehoord maar nu kwam het er heel resoluut uit: “Daar zou ik nooit willen wonen”, zei de oudste. “Nee? Waarom dan niet”, vroeg ik nieuwsgierig. “Nou, je zit daar helemaal tussen de bomen en kunt niet zo makkelijk naar vriendinnetjes om te spelen”,
We wisten niet exact waar we werden verwacht maar heel moeilijk kon het niet zijn. Bij de rotonde in Wichmond linksaf en dan zie je hem vanzelf aan de rechterkant, luidde het advies. Die rotonde is bekend terrein, al rijden we daar altijd rechtdoor om naar Vorden te gaan. Nu slaan we er dus voor
Al om kwart voor acht in de ochtend open ik de witte verfpot en roer ik er doorheen. De houten balustrade van de zoldertrap krijgt in korte tijd een mooie laag grondverf en zorgt vanaf de overloop direct voor meer licht als ik halverwege mijn karwei het resultaat op een etage lager beoordeel. Enthousiast ga
Ik zocht er al een week naar. Maar tevergeefs want het kwam niet. Ik dacht het misschien wel te vinden toen ik met de kinderen boodschappen ging doen. Om deze verplichte bezigheid voor hen wat leuker te maken, het hele uitje wat soepeler te laten verlopen en hun “Ah, moet dat?” positief te beantwoorden, gaf
Het was maandagochtend en het nieuws over de schietpartij in een tram in Utrecht had mij nog maar net bereikt of ik ontving een uitnodiging voor een bijeenkomst in dezelfde stad. Weliswaar zou dat pas twee weken later plaatsvinden, maar het was toch in dezelfde stad. En dat zat me eerst niet zo lekker. Ook
Ik worstel met de laatste zin van de folder die ik schrijf. “We helpen oplossingen te vinden voor jouw probleem”, maak ik er uiteindelijk van. Ik noteer de contactgegevens zodat de klant weet waar hij terecht kan en lees de tekst nog een keer na. Nog wat kleine aanpassingen en dan verstuur ik het per
Ik word wakker van de harde wind die tegen de rolluiken slaat en zie de regendruppels razendsnel loodrecht naar beneden vallen als ik de gordijnen open. De regen klettert in de dakgoot. Bij dit weer denk ik altijd een beetje ironisch aan het liedje Zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam terwijl Rain down on
Uit de plastic tas haal ik een rood lintje en een paasei. Het lintje bind ik aan een tak van de struik en het paasei leg ik erbij, een beetje verstopt onder wat bladeren. Tegenover mij parkeert een automobilist. Hij stapt uit en zegt vrijwel meteen: “Een speurtocht aan het uitzetten?” Ik knik en loop
‘Als jij mij helpt, ga ik daarna samen met jou kijken naar ideetjes voor je kinderfeestje’, zeg ik haar als ze mij weer vraagt wanneer ik kom, want haar kinderfeestje is natuurlijk belangrijker dan waar ik in de keuken mee bezig ben, maak ik op uit haar toon. En zo staan we samen de afwasmachine
“Morgen kans op sneeuw. Lokaal kan er 5 tot 6 centimeter vallen”, hoor ik de weerman op maandag aankondigen. Terwijl anderen beginnen te glunderen bij het horen van deze weersvoorspelling en zich voorbereiden op de winterpret, start ik met plannen om me te wapenen tegen de kou. Met mijn nieuwe winterjas en das van 86
“Wij gaan eigenlijk nooit meer op vakantie. Dat gaat niet meer sinds we de winkel hebben”, vertelde de vrouw die ik interviewde. “En bovendien is hij ook snel van de leg als hij van huis is”, voegde ze er lachend aan toe terwijl ze haar man aankeek. Hij verzette zich niet tegen haar uitspraak en
Het is druk in het water. Blijkbaar zijn we niet het enige gezin dat op de laatste vakantiedag heeft besloten een bezoek te brengen aan het zwembad. Onze meiden zitten op een grote mat en wij duwen hen voort. Ze lachen en gillen als we af en toe bewust een iets te wilde duw geven
Een paar minuten voor mijn afspraak open ik de glazen deur van de wachtkamer. Rechts in de hoek bij de leestafel zit een vrouw en we groeten elkaar kort. Ik neem aan de andere kant van de leestafel plaats en twijfel of ik een tijdschrift pak. De stapel bestaat meestal uit dezelfde magazines en hoewel
Toen ik hem zo’n vijftien jaar geleden tegenkwam, was ik op slag verliefd. Hij had precies wat ik zocht. Lekker lang, goed gebouwd en praktisch ingesteld. Daar houd ik van. Inmiddels heeft het leven zijn sporen op hem nagelaten. Fysiek is hij nog prima in orde maar de littekens verraden zijn leeftijd. Ik zou hem
“Die lampjes geven mooie licht. Mijn vrouw vindt ze geweldig. Ik vind ze ook mooi, maar ik houd meer van schemer”, zegt de man in de scootmobiel tegen de winkelmedewerker. Blijkbaar is de man zo tevreden over de kerstverlichting dat hij het de medewerker graag wilde vertellen. Maar die is in dit weekend voor pakjesavond
“Drempt? Dat is toch op weg naar Doesburg?”, zegt ze met een behoorlijke twijfel in haar stem. “Dan bedoel je denk ik Voor-Drempt. Ik woon in Achter-Drempt”, zeg ik voor de duidelijkheid. De vrouw heeft me even daarvoor verteld dat ze sinds de zomer in Hummelo woont en nog niet zo heel erg bekend is
’s Morgens heeft ze een jas nodig naar school maar als ik haar ’s middags ophaal, krijg ik hem met haar tas in mijn handen gedrukt. Daarna vliegt ze weg naar de familieschommel. Dat is vaste prik. We lopen bijna nooit meteen het schoolplein af; eerst moet ze nog even uitwaaien. Als ik haar tas
Een beetje aan de late kant loop ik de vergaderruimte binnen. Tot mijn verbazing zijn er slechts een paar aanwezigen. Ik tel twee bestuursleden, twee oud-bestuursleden, twee afgevaardigden van de gemeente, twee leden van de dorpsraad en één ouder. Na mij druppelen er nog vijf ouders binnen. Best weinig betrokkenheid voor een extra algemene ledenvergadering
Met tientallen tegelijk lopen we naar binnen. De zitplaatsen in de coupé zijn razendsnel bezet. Ik besluit daarom dichtbij de deur te blijven. Vlak voordat de trein begint te rijden zie ik nog een klapstoeltje vrij en neem daar plaats. Bij het volgende station kan ik er toch alweer uit. De vrouw naast mij heeft
Het begon waarschijnlijk al toen we net op de terugweg waren. Terwijl ik probeerde om je een reiger aan de overkant van de Oude IJssel aan te wijzen, probeerde jij me herhaaldelijk duidelijk te maken dat het riempje van je fietsstoeltje te strak zat. Daar had ik je de heenweg helemaal niet over gehoord. Dat
Vanaf de parkeerplaats, waar een paar toeristen het standbeeld van Normaal bewonderen en fotograferen, lopen we richting de Keppelseweg. De muziek wijst ons vanzelf de weg terwijl we de karakteristieke kerk naderen. We lopen naar de achterzijde. Daar moet het zijn en daar komt ook nog steeds de muziek vandaan. We zijn vroeg, te vroeg,
Twee motorrijders rijden toerend voorbij en het geluid klinkt nog ver na. Iets later passeert een rode oldtimer die op zijn dooie gemak het dorp uitrijdt. Binnen vijf minuten tel ik drie auto’s met fietsen achterop. Het is zondag. Zo’n dag waarop iedereen eropuit trekt en alles een versnelling lager mag. Omdat het kan. Even
Ooit bracht ik er de krant rond. Een vriendinnetje vroeg me of ik dat tijdens de zomervakantie drie weken van haar wilde overnemen. Volgens mij heb ik direct ja gezegd. En geen spijt gehad. Ik fietste eerst een keer of wat met haar mee om de route te leren kennen en de brievenbussen te vinden.
“Dit heb ik nog nooit meegemaakt. In al die jaren dat ik hier woon, heeft de beek nog nooit droog gestaan”, vertelt de Toldijker mij vol verbazing. Het was me nog niet opgevallen terwijl ik hier wekelijks rijd, maar na zijn woorden werp ik mijn blik langs de berm een paar meter naar beneden. Een
“Mag ik daar op?”, zegt ze wijzend naar een trekker die bij een boerderij staat. Alsof het voor een tweejarige de normaalste zaak van de wereld is om even op een trekker te zitten. “Nee joh”, zeg ik, “we fietsen door”. “Gaan we naar het zwembad?”, luidt haar volgende vraag die ik wel logisch vind
De radiopresentator stelt belangstellend de vraag wat de luisteraar vandaag gaat doen. “Ik ben lekker vrij vandaag”, zegt de man opgewekt aan de andere kant van de lijn. “Aha, heerlijk man. En wat ga je dan doen?”, luidt de volgende vraag. “Nou gewoon, beetje naar de markt, beetje in huis bezig zijn, beetje sporten. Gewoon
Er komt geluid van buiten. Ik herken de mannenstem die een paar honderd meter verderop vanaf het voetbalveld klinkt en hier via het openstaande raam ons huis binnenkomt. De plaatselijke voetbalclub heeft zich aangemeld om de bekerfinales voor de jeugd, district oost, te organiseren. Dat betekent dat er vandaag 46 teams 23 wedstrijden spelen volgens
Je leest niet zo vaak over hem maar als hij in de krant of in een magazine staat, trekt zijn verhaal om de een of andere reden wel altijd mijn aandacht. Dat kan je toeschrijven aan de journalisten die het artikel schrijven en met de kop en het intro mij verleiden tot lezen. Of aan
Het werd al lang van te voren aangekondigd door de deskundigen en om me heen hoorde ik erover. Er is mooi weer in aantocht. Zomerse temperaturen. Wel een week lang. Iedereen verheugde zich erop alsof het wel een keer tijd werd en we er gewoon recht op hadden. We hadden er lang op gewacht want
Met een groepje klasgenoten steek ik de straat over naar het houten noodgebouw. De vorige les hadden we een proefwerk en dus vrees ik nu weer voor het ergste. Wiskunde hebben we altijd hier in een van de lokalen met nummers rond de 420 en 430. Het is absoluut niet mijn favoriete vak, ook al
Ik kan geen noot lezen. Een muziekinstrument bespelen lukt mij ook niet. Ik herinner me dat mijn broer vroeger op muziekles zat en orgel speelde. Het bruine gevaarte met felgekleurde toetsen voor extra ritmes stond in de hoek van onze woonkamer. Regelmatig oefende hij erop. Hij zal vast meerdere liedjes gespeeld hebben maar in mijn
Bij het eerste huis dichtbij de kerk is het al meteen raak. De heer des huizes komt net op de fiets aanrijden en haalt zijn vrouw naar buiten nog voordat wij op de bel kunnen drukken. ‘Welke kleur wilt u?’, vraag ik hen nadat ze allebei positief hebben gereageerd op de vraag van de kinderen
‘Ik vond het gezellig vrijdag. Om zo een avond in het café te zitten, is niet zo aan mij besteed maar op deze manier vind ik het wel leuk’, vertelt de vrouw me enthousiast terwijl we twee dagen later samen terugblikken. ‘Eigenlijk deden we dat vroeger ook wel, zo’n veertig jaar geleden. Na een jaarvergadering
‘Waar is mijn pistool?’, zegt ze met lichte paniek. Het is vrijdagmorgen even na zevenen en ze heeft haar outfit al aan. Een geleend politiejasje en een bijpassende pet, en een rokje en legging in dezelfde kleur blauw uit haar eigen garderobe. Een samengesteld uniform weliswaar maar niemand die dat ziet. Nu nog haar wapen.
Terwijl ik de volle boodschappenwagen tussen de betonnen blokken op het pad naar de parkeerplaats duw en nadenk aan wie ik de vleesthermometer geef die ik zojuist gratis ontving in de Hengelose supermarkt – die behoort immers toe aan een echte keukenprinses – valt het me weer op. Om de een of andere reden heb
Ruik ik het goed? Ik snuif nogmaals de frisse lucht op als ik het slaapkamerraam op de kantelkiepstand zet. De zon weerkaatst op de huizen aan de overkant van de straat en geeft vandaag net wat meer daglicht dan de eerste dagen van het nieuwe jaar. In onze voortuin pikt een vogel dankbaar van de
Het was ergens in de buurt van Wichmond dat drie stripfiguurtjes ons de das om deden. Waarschijnlijk waren we al wel eerder een paar keer de fout in gegaan maar daar op de Polweg tuinden we met drie paar open ogen in de val. ‘Quick staat wel verkeerd geschreven maar Kwek en Kwak zijn ook
Nauwelijks remmend stuur ik naar rechts en parkeer de auto bij pomp twee. De sneeuwbui en de waarschuwing van de nationale weermannen en -vrouwen zorgen ervoor dat er deze zondagmiddag bijna geen kip op de weg is. Hoewel het tankstation overdekt is, word ik bij het uitstappen direct gepakt door de wind en een laagje
De buitenthermometer wijst nul graden aan zie ik vanuit de keuken. De vorst heeft een spinnenweb tussen de bomen mooi omlijst. Ik kijk ernaar voordat ik de zaterdagbijlage van de krant open en een slok warme thee neem. In de verte hoor ik een geluid. Ik kijk op van de krant en hoor aanhoudend een
Als ik linksaf de Broekstraat inrijd, krijg ik het eerste verzoeknummer binnen. Even later schakel ik de radio over naar de cd-speler en deinen de vier meiden in de auto mee op de begintune van Pitbull’s Fireball. Een paar weken geleden maakten ze samen een dansje op dit liedje, voor zover je kunt dansen als
Op mijn hurken begin ik vol goede moed aan de eerste pol. Niet echt een makkelijk klusje om alle takken af te knippen maar het moet gebeuren; alles voor een uitbundige bloei volgend jaar zomer. De eerste restjes lavendel leg ik zonder te kijken naast me neer op het stenen pad. ‘Wa ies dat?’, vraagt
“Eigenlijk wilde ik vorig jaar al stoppen maar er was geen opvolger. Toen zei ik: Ok, dan doe ik het nog één jaar maar dan stop ik echt”, vertelt de voorzitter van de voetbalclub mij zo overtuigend mogelijk. De twijfel is duidelijk hoorbaar in zijn stem want wat als er aan het eind van dit
Het is iets voor achten als ik de Zomerweg oversteek richting de kerk. Het is rustig in het dorp. Ik hoor alleen het gezang van het gemengd koor dat repeteert in de kerk. De klanken vervagen als ik via het nostalgische, ongelijke klinkerpad langs het kerkhof op weg ben naar de voetbalkantine. Ik bestel een
Hij was vastbesloten me te helpen en met die belofte kreeg ik er als kersverse en ijverige brugklasser opeens vertrouwen in dat het wel goed zou komen met mijn werkstuk. We liepen samen langs de struiken en bomen achter de boerderij. Op een plek waar ik als kind veel speelde en waarvan ik nooit had
Als een willekeurige passant van een tankstation wordt hij door de journalist geïnterviewd om zijn mening te geven over elektrisch rijden. Ook hij ziet het steeds meer om zich heen maar is nog niet overgestapt. Dat kan ook niet, geeft hij aan, want het aantal kilometers dat hij dagelijks voor zijn werk moet afleggen is
Als een willekeurige passant van een tankstation wordt hij door de journalist geïnterviewd om zijn mening te geven over elektrisch rijden. Ook hij ziet het steeds meer om zich heen maar is nog niet overgestapt. Dat kan ook niet, geeft hij aan, want het aantal kilometers dat hij dagelijks voor zijn werk moet afleggen is
Vanaf een comfortabel bankje met mijn voeten in het zand kijk ik naar ze. Hoe ze een hoge houten toren beklimmen en hun weg terugvinden via de glijbaan. Hoe ze met een graafmachine zand scheppen. Niet om er een zandkasteel of een ander bouwwerk van te maken maar om te ervaren hoe zo’n graafmachine eigenlijk
Met zijn Minions-handdoek over zijn schouders en zijn handen over zijn opgetrokken knieën probeert hij zich op zijn ligbedje bij het zwembad even op te warmen. De zon is net achter de wolken verdwenen en de wind maakt het koud, net nu hij heeft besloten even te pauzeren. Naast hem ligt zijn moeder. Via haar
Hij parkeert zijn fiets in de berm en ploft direct op het bankje neer terwijl zijn vrouw uit haar fietstas een appel met een schilmesje haalt. Snakkend naar een korte pauze neemt ze vervolgens plaats naast haar echtgenoot. Ze hebben al heel wat kilometers afgelegd op hun elektrische fietsen en ze zijn van plan er
Een luier opgerold als een cadeautje valt me als eerste op. Iets verder ligt een blikje, een flesje en een kassabonnetje. Slalommend langs de rommel proberen we een weg te vinden over het gras naar een schaduwrijke plek. De troep ligt midden in het looppad maar het kan de eigenaren die er ruim een meter
Dagelijks oefenden we rondom huis. Aan ruimte geen gebrek. Van driewieler naar fiets met zijwieltjes naar zelfstandig fietsen. Ik weet het niet meer precies maar ik geloof dat ik het best snel onder de knie had. Het bleef echter lang bij fietsen in de veilige thuisomgeving want naar school fietsen zat er toen nog niet
Het is nog vroeg in de ochtend. Het wolkendek belemmert de zon om er tussendoor te piepen maar dat gaat vandaag vast nog wel lukken. De warmte hangt al in de lucht en voorspelt wederom een mooie lentedag. De zoveelste op rij. Ik trek makkelijke schoenen aan en neem onze jongste mee voor een wandeling.
Als hij op tv is, zap ik vaak verder. Op de een of andere manier maakt hij zo’n sombere indruk op me dat hij mijn aandacht niet kan vasthouden. Toen hij afgelopen week de cover van de zaterdagbijlage van onze krant sierde, besloot ik echter het intro van het interview met hem toch maar eens
Vorig jaar op een snikhete lentedag kwam ik er voor het eerst, om verslag te doen van de officiële afsluiting van het project. Landgoed Keppel had van de provincie Gelderland een financiële bijdrage ontvangen om het landgoed op te knappen. Het Sterrebos, de Zwarte en de Witte Kolk en de oude moestuin werden daarmee, en
Groot en groen. Dat is het eerste wat in mij opkomt. Honderdacht kilometer omtrek lees ik op Wikipedia. Dat zou een mooie afstand zijn voor een nieuwe wandelvierdaagse of een Fiets De Boer Op, uitgesmeerd over meerdere dagen. Daarmee krijg je als deelnemer ongetwijfeld een goed beeld van de verscheidenheid van het landschap. Misschien best
Witte zwanen, zwarte zwanen. Wie gaat er mee naar Engeland varen? Engeland is gesloten, de sleutel is gebroken. Is er dan geen smid in het land die onze sleutel maken kan…. Daarna valt het even stil en moet ik ze even op weg helpen met de volgende zin. Onze dochters zingen het liedje vaak de
Dat leerlingen niet altijd warm lopen voor het vak Nederlands ondervindt Carolien Laeijendecker bijna dagelijks. Carolien heeft een eigen vertaalbureau en is als docent Engels & Nederlands vier dagen per week verbonden aan het Graafschap College in Doetinchem. Binnen de tweejarige opleiding Bouwkunde geeft ze één keer per week Nederlands aan ongeveer 150 leerlingen (hoofdzakelijk jongens)
‘Wat vind je hiervan?’ vraagt het meisje aan de jongen die naast haar staat. Ze toont hem een kort roze geruit jurkje met een aangesnoerd bovenlijfje van bruine suède. Het doet mij denken aan Heidi aus Tirol. De jongen lacht en zegt verder niets. Hij neemt haar vraag duidelijk niet serieus. En ik vraag me
Half zingend pakt ze zelf haar jasje van de kapstok. Als ze het aangetrokken heeft, twijfelt ze even welke sjaal ze erbij zal dragen. Ze besluit de roze te kiezen en ik help haar hem twee keer om te slaan. Zo, ze is er klaar voor. Samen helpen we haar zusje in de jas. Niet?
Vol enthousiasme vertelde de sponsorman van de plaatselijke voetbalclub mij zijn verhaal: ‘Ik heb een idee voor een nieuw clubblad. Niet zomaar een clubblad maar een glossy magazine met verhalen over de inwoners van onze gemeenschap en natuurlijk met een deel over de voetbalclub. We gaan het huis aan huis verspreiden dus zo’n 2500 stuks.
Ruim op tijd arriveerden we bij het Beatrix Theater. Tijd genoeg dus voor een drankje en een snelle hap in het theatercafé. Voor een versgebakken pizza was er echter te weinig tijd liet de serveerster ons weten. Het was te druk om die in de komende 45 minuten klaar te maken. Gelukkig bood de menukaart
‘Het leven is gewoon te zwaar voor mij.’ Een schokkende conclusie van de 49-jarige Marco, een van de deelnemers van het nieuwe tv-programma ‘Zeg eens B’ dat twee weken geleden bij de NPO van start ging. ‘Zeg eens B’ geeft een kijkje in het leven van acht Nederlanders die dagelijks worstelen met hun laaggeletterdheid. Marco
Isabella is van Spaanse afkomst en al jaren getrouwd met een Nederlandse man. De afgelopen jaren woonden ze vanwege zijn werk in Spanje. Hij spreekt vloeiend Spaans waardoor zij nooit Nederlands heeft geleerd. Sinds een paar maanden wonen ze in Nederland waar Isabella zich geïsoleerd voelt. Ze beheerst de taal niet. Dat is ook de
Neus in de wind en gaan! Eerst even rustig warmlopen en dan langzaam het tempo opvoeren. En soms even een lekker sprintje trekken. Hardlopen is een heerlijke sport. Tekstschrijven is vergelijkbaar met hardlopen. Ook voor het schrijven van een tekst moet ik eerst warmlopen, me inlezen over de materie. Langzamerhand ontstaat er dan een idee,
Nieuwsgierig lees ik altijd alle folders en huis-aan-huisbladen die bij ons in de brievenbus belanden. Een Nee-/Ja-sticker is dan ook niet aan mij besteed. Het is echt nieuwsgierigheid van me om te weten wat er leeft en speelt om me heen. Maar ik vind het natuurlijk ook leerzaam en interessant om te lezen hoe andere
Als we de gordijnen open doen, blijkt het wederom een mooie vakantiedag te zijn. Blij verrast, de weersvoorspellingen waren immers niet zo goed, kleden we ons op een dagje buiten. Rond koffietijd vertrekken we met twee peuters op de achterbank naar een speeltuin in de nabije omgeving. De navigatie stuurt ons via twee verderop gelegen
‘Mensen gaan vaak harder praten, overdreven articuleren of heel kinderachtig praten. Of ze zeggen: ‘Als je niet op het juiste woord kan komen, schrijf het dan even op.’’ Veelgehoorde misvattingen bij patiënten met afasie vertelt Margreet Hakvoort, als logopedist verbonden aan ziekenhuis Rijnstate in Arnhem. Ze werkt dagelijks met afasiepatiënten, patiënten bij wie door hersenletsel een
Regelmatig krijg ik de vraag wat ik dan precies doe als tekstschrijver. Vorige week nog stelde mijn buurman die vraag. Ik antwoordde hem dat ik advertenties, brochures en andere reclame-uitingen schrijf. Maar ook interviews, jaarverslagen, artikelen en teksten voor websites. Of ik corrigeer en herschrijf teksten die door anderen zijn geschreven. Hij was verrast door
‘De Zwarte Cross is een bizarre mix van motorcross, muziek, stunts, theater, humor en veel gekte en spektakel‘, luidt de eerste zin op de website. En daarmee is niets te veel gezegd. Een bizarre mix is het zeker. Ook al heb ik het festival op het huidige feestterrein nog nooit bezocht, van fanatieke bezoekers uit
Boek voor een woensdagmiddag een kinderpopster bekend van tv. Reserveer het plaatselijke openluchttheater voor zijn optreden. Kondig in de lokale media zijn komst aan en houd de prijs van de entreekaartjes laag. Als het weer dan ook nog eens meer dan mee zit, heb je het ideale recept voor een geweldige muziekbelevenis waar ruim achthonderd
Heel af en toe doe ik het zelf ook. Omdat ik haast heb. Of gewoon omdat ik snel een antwoord wil. In plaats van voluit ‘even’ in te tikken op mijn mobiel, typ ik ‘ff’. Maar dat is dan eigenlijk ook de enige foutieve schrijfwijze die ik hanteer voor een woord. En ook alleen in
Het is zaterdagavond, ergens begin jaren negentig. Net in bad geweest, haartjes nog nat en in pyjama of makkelijke kleren in relaxstand op de bank voor de tv. Met het hele gezin klaar voor een gezellige avond. Niet alleen omdat we op zaterdagavond altijd chips kregen maar ook omdat onze favoriete tv-programma’s weer te zien waren.
Je houdt ervan en je volgt alle wedstrijden op de voet of je vindt het helemaal niets. Maar ook dan kan het je niet ontgaan zijn dat het WK-voetbal momenteel in volle gang is en dat het Nederlands elftal al een ronde verder is.
Het lijkt zo gewoon omdat je het al jaren doet. Je bent niet anders meer gewend. Je doet je mond open als je wat wil zeggen en er komt geluid uit. En degene tot wie je je richt, begrijpt die geluiden ook nog. Het lijkt misschien gewoon en je staat er niet elke dag bij
‘Seks en chocola scoren altijd’ sprak ze uit ervaring. En ze had natuurlijk gelijk. ‘Maar’ voegde ze eraan toe ‘je moet natuurlijk ook wel een verhaal te vertellen hebben’. Lily Martens, voormalig hoofdredacteur van onder andere Libelle, ELLE, Cosmo girl, Opzij en Jamie Magazine, trainer en coach was afgelopen donderdag ook heel even mijn trainer
Stel je woont in een mooi stukje Nederland. In een regio van rust, ruimte en heel veel klei. En toevallig is de grond in jouw woongebied bijzonder rijk aan aardgas. Dat leek jaren geleden toen je er kwam wonen geen enkel probleem maar dat hangt nu als het zwaard van Damocles boven je hoofd.
Op het moment dat we onze route vervolgen zie ik ze al staan. Een moeder met drie kinderen. Drie meisjes. Opeenvolgend in leeftijd zo te zien. Ze praten met elkaar. Moeder met de meisjes en de meisjes onderling. We zijn nog op te grote afstand om te kunnen horen waar ze het over hebben maar
Het moet ergens halverwege 2013 zijn geweest dat ik het zeker wist. Dat ik het roer wilde omgooien. Noodgedwongen dat wel. Mijn vaste baan in de financiële wereld bood opeens niet zoveel vastigheid meer toen er een reorganisatie werd aangekondigd en mijn naam ook in het lijstje met boventalligen stond vermeld. Natuurlijk heb ik nog
Blogs2025-09-12T10:20:48+02:00